โนะสซึเกะคือชื่อของคาบสมุทรเล็กๆ แต่รูปร่างแปลกตา ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเกาะฮอกไกโด ที่นี่มีสภาพภูมิประเทศอันเป็นเอกลักษณ์ ไม่ว่าจะมองลงมาจากทางอากาศหรือมองออกไปในแนวราบบนแผ่นดิน เนื่องจากคาบสมุทรที่เป็นสันดอนทรายแคบยาวโค้งออกไปถึง 28 กิโลเมตร ส่วนที่ยืดยาวมีรูปร่างคล้ายขากรรไกรล่างของวาฬ จนกลายเป็นที่มาของชื่อ Nokke ในภาษาชาวไอนุแปลว่า “ขากรรไกรล่าง”
พื้นที่ว่างเปล่าดังกล่าวหากดูเพียงผิวเผิน จะเห็นเพียงสันดอนทรายยื่นออกไปในทะเล สภาพในบางพื้นที่มีแต่ซากผุพังของต้นไม้ยืนตายซาก ราวกับฉากในภาพยนตร์ที่กล่าวถึงการล่มสลายของมวลมนุษยชาติ ที่เหลือไว้แต่แผ่นดินที่ว่างเปล่า จนชาวญี่ปุ่นขนานนามว่า “The end of the world”
แต่ในความเป็นจริง พื้นที่แถบนี้กลับอุดมสมบูรณ์ไปด้วยดอกไม้นานาพรรณรวมถึงพืชที่ขึ้นในดินเค็ม หากเรามาตรงกับฤดูกาลที่ดอกไม้ผลิบาน จะเห็นทุ่งดอกไม้สีสันสดใสจรดทะเล ไม่ว่าจะเป็นข้างทางถนนที่รถสามารถเข้าถึงได้ หรือบนเส้นทางเดินเทรลที่รู้จักในนาม “ถนนสายดอกไม้” ตรงต่อไปสู่ Todowara “จุดสิ้นสุดของโลก”
จุดสิ้นโลกเป็นพื้นที่รกร้างมีแต่ตอไม้ของต้นสนตายซาก อันเนื่องมาจากพื้นดินเดิมทรุดตัวและน้ำทะเลเข้าท่วมพื้นที่ บางจุดมีซากต้นโอ๊คญี่ปุ่น (Mizunara) ดูราวกับเป็นโครงกระดูกสีขาวเรียงรายอยู่ริมพื้นที่ชุ่มน้ำ ดูผิวเผินเหมือนไม่มีอะไร เป็นจุดแห่งความตายไร้ชีวิต แต่เมื่อลองพิจารณา พื้นที่แถบนี้เต็มไปด้วยนกน้ำนานาชนิด รวมถึงนกเด่นหายาก เช่น นกกระเรียนญี่ปุ่น (Japanese Crane) นกอินทรีย์สเตลเลอร์ส (Steller’s Sea Eagle) ที่อาศัยหากินอยู่ในพื้นที่ตามธรรมชาติ
นกบินบนฟ้า บนพื้นดินเต็มไปด้วยสัตว์นานาชนิด เช่น กวางเอโซะ (HokkaidoEzo Deer) ที่หากินอยู่ตามพุ่มไม้รายทาง หรือแมวน้ำ Harbor Seal อยู่ในอ่าวโนะสซึเกะ รวมถึงกุ้งฮอกไกชิมะ (Hokkaishima-ebi) กุ้งตัวใสอาศัยอยู่ตามหญ้าทะเลและสาหร่ายทะเลในอ่าว
เมื่อถึงฤดูกาลจับกุ้ง ชาวประมงจะใช้เรือลำเล็กมีใบเรือลักษณะพิเศษเพื่อล่องเรือจับกุ้งในพื้นที่ เรือดังกล่าวไม่มีเครื่องยนต์ใบพัดที่อาจเป็นอันตรายต่อแมวน้ำ เนื่องจากน้ำทะเลในอ่าวตื้นมาก จนถึงปัจจุบัน เรือ Utase-bune ที่ใช้กันมาเป็นร้อยปี ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาวฮอกไกโด
ด้วยความแปลกประหลาดแต่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่ คาบสมุทรโนะสซึเกะจึงได้รับการประกาศให้เป็นมรดกทางธรรมชาติของฮอกไกโด และเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญในระดับนานาชาติ (Ramsar Site) รวมถึงยังเป็นเส้นทางอพยพของนกชายเลน (East Asian - Australasian Flyway) เนื่องจากมีนกชายเลนอพยพผ่านพื้นที่มากกว่า 20,000 ตัวในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง
นั่นคือเรื่องราวจากจุดสิ้นสุดโลก จุดที่ดูเหมือนไม่มีอะไร มีแต่ความเวิ้งว้างห่างไกลและต้นไม้ตายซาก แต่แท้ที่จริง กลับอุดมสมบูรณ์ไปด้วยสรรพสัตว์ จนเกิดวิถีชีวิตโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของการอยู่ร่วมกันระหว่างคนกับธรรมชาติ จนถูกขึ้นทะเบียนให้เป็นพื้นที่ชุ่มน้ำระดับโลก
ในเมืองไทยมีพื้นที่ชุ่มน้ำ 14 แห่ง จำนวน 9 แห่งอยู่ในเขตอุทยานหรือเขตอนุรักษ์ ที่เหลืออีก 5 แห่งอยู่ในเขตชุมชน เรากำลังวางแผนประกาศพื้นที่ชุ่มน้ำเพิ่มเติมอีกหลายแห่ง แต่ที่สำคัญคือการดูแลรักษา และการไม่มองข้ามพื้นที่ซึ่ง “ดูเหมือนไม่มีอะไร” แต่แท้ที่จริงแล้วเต็มไปด้วยความหลากหลายของชีวิตนานาชนิด
และนั่นคือหนึ่งเรื่องของ SeaYouTomorrow ที่อยากเล่าขาน เพื่อให้พวกเรามองเห็นความสำคัญของพื้นที่ในธรรมชาติ ที่อาจเป็นแหลมในทะเลสุดห่างไกล หรือหนองน้ำเล็กๆ ใกล้บ้านคุณ....
